Θυμάμαι τον καιρό

που ρίχναμε στο τζάκι

για προσάναμμα

λογιών λογιών λόγια

και κάνα δυο ταυτότητες ο καθένας.

Η φλόγα

έκαιγε

έκαιγε

έκαιγε

όλο το βράδυ.

Ήταν τότε

που μας πίπωναν οι νύχτες

και το φεγγάρι παρακαλούσε

να χύσουμε μέσα του

αλλά εμάς

το μόνο που μας ένοιαζε

ήταν

να πάρουμε τον ουρανό

στα τέσσερα.

Ο θεός

εν τω μεταξύ

πλήρωνε εισιτήριο

για να μας πάρει μάτι

πριν πιούμε ένα τσιγάρο

όλοι μαζί.

Το πρωί

μάς ξύπναγε ο ήλιος

με γλωσσόφιλο

κατουράγαμε

για να σβήσουμε

τη χτεσινή φωτιά

και βγαίναμε στο σφυρί.

Κάποιοι νοίκιαζαν τα χέρια μας

άλλοι τα στόματά μας.

Καθώς ο ήλιος έπεφτε

γυρνάγαμε

στο ψυγείο

ενώ η μάνα

σιδέρωνε για μας

το Αύριο.