Συλλογικά

Ανοσο-ποιητικό σύστημα

Γ. Κακαές Aside Ποιήματα, Συλλογικά , ,

Τη φετινή χρονιά θα προσπαθήσουμε να ενισχύσουμε το ανοσο-ποιητικό μας σύστημα, στοχεύοντας στη δημιουργία μιας ομάδας συγγραφής ποίησης. Όποιος επιθυμεί να συμμετάσχει στην πειραματική-παραγωγική διαδικασία, να έχει μαζί του στην πρώτη συνάντηση τη Δευτέρα 6-10-2014 στις 8μμ ένα μικρό δείγμα γραφής (1-2 ποιήματα).

Οι συναντήσεις θα γίνονται κάθε Δευτέρα στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Βοτανικό Κήπο, ο οποίος βρίσκεται πολύ κοντά στην πλατεία Πετρουπόλεως. Πληροφορίες για τη φιλοσοφία και τη λειτουργία του χώρου, καθώς και για την πρόσβαση σε αυτόν, θα βρείτε εδώ

http://votanikoskipos.blogspot.gr/

Το ρόλο του συντονιστή θα αναλάβουν από κοινού ο

http://www.stonedthinker.blogspot.gr/ και ο γράφων.

αγνωστ-Οικισμοί

Γ. Κακαές Ποιήματα, Συλλογικά , , 
Τελειώνει το μελάνι μου και, πώς να το πω,
δεν θέλω να το ξαναγεμίσω.
Το μόνο που με νοιάζει
είναι να το αδειάσω, να το αδειάσω εντελώς.
Γεννιόμαστε με άπειρο και πεθαίνουμε με μείον
και κάπου εκεί στο μηδέν μου
εφευρίσκω αγάπη και υπομένω άγνοια.
Στη χωματερή μου έχω φυλαγμένα κάθε λογής όνειρα.
Πίστη είναι η πληγή που αιμορραγεί τον έρωτα.
Αν φυτέψουμε ένα ζευγάρι φτερά στα εσωτερικά φέρετρα,
θα ανακαλύψουμε την ουσία.
Αγαπάμε όπως χωνεύουμε κρέατα.
Πάντα κατοχή, ποτέ παράδοση.
Αν αυτή η στιγμή καταλάβει την επανάληψη,
ίσως γίνουμε λιγάκι παρόν.

Θανάσιμα αμαρτήματα

Γ. Κακαές Ποιήματα, Συλλογικά

ΛΑΓΝΕΙΑ
Λαιμητόμος καθρέφτης κι αυτή αδιατάραχτη
αντιστέκεται στην αιώνια αγάπη.
Γαμάω το κοσμικό της μουνί.
Νεκρική αφαλάτωση στη γυμνή της οδύνη.
Εναποθέτουμε σε βρώμικα κρεβάτια
ιερά αιδοία και φαλλούς.
Απόψε θα ψάξω την τύχη μου.

ΑΠΛΗΣΤΙΑ
Από τη λάσπη αρχίζει,
παλιώνει στο φως και χάνεται.
Λιμάζει με την υπερβολή.
Ήταν μια όρεξη στην ψυχή
στειρωμένη να ελπίζει.
Τι απομένει να χωνευτεί;
Ίσως αξίζει να ζεις μ’ ένα κενό
αρκετό για να υπάρχεις.

ΟΚΝΗΡΙΑ
Ορμή με τα εντόσθια χυμένα.
Κυνισμός και λήθη τα σώματά τους.
Ντελίριο απραξίας στη φλέβα τους.
Ημέρα νωχελικής χαράς για τους λίγους.
Ρομάντζο τους η καταστολή.
Ιδανικά βαλτωμένοι σε δίνη
ανάρπαστης ραστώνης.

ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ
Λύκος νηστικός
αφοδεύω όλα τα καλούδια.
Ικέτης στις ορέξεις τους
με τραπεζομάντηλο για γραβάτα μασάω
ανάρμοστα τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό.
Ρεύομαι πρόσωπα.
Γλεντώ τις συνέπειες
ίσα ίσα να γλυκαθώ.
Ανάπαυλα μικρή για λάντζα.

ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ
Απόψε που όλα είναι ρευστά
λαδώνω τις μηχανές με αίμα
ακυρώνοντας την ανύψωση.
Ζευγαρωμένοι στην αμοιβαία αυτοπαράδοση μιας στιγμής,
οραματίζεστε το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση.
Ναι, μαλάκες, καλά κοιτάτε πάνω!
Έτσι πέφτει κανείς!
Ιαχώντας στον κενό ουρανό
άφοβα.

ΟΡΓΗ
Όρθιος στάσου απέναντι.
Ραπίζεις κάθε απόκοσμη μορφή
γεφυρώνοντας μίση με βρισιές.
Ηττήθηκες φορώντας λευκό μανδύα.

ΦΘΟΝΟΣ
Φόνος μετ’ επιμελείας. Κρότος!
Θύμα μιας νέμεσης βαθιά κρυμμένης
ολοένα και κυκλώνεσαι από πρότυπα.
Ντύνεσαι τη γύμνια σου.
Ό,τι και να συμβεί θα ηττηθείς
στην πλατεία των χειροκροτημάτων.

Τα 7 ποιήματα γράφτηκαν συλλογικά από την ομάδα των ΑγνωστΟικιστών, τα μέλη της οποίας ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη φετινή διαδρομή-πείραμα.