Τα οστά γλείφουν το δέρμα

κι αυτό με τη σειρά του

άλλα δέρματα

– μπορείς να συναντήσεις μερικά

το βράδυ

στο παζάρι της πόλης.

Τα μάτια

αν και διψούν για γνώση

δίνουν συνήθως

λευκή κόλλα.

Τα σκονάκια τους

καλά κρυμμένα

και άχρηστα

κάτω απ’ τα καθίσματα του μετρό.

Τα αυτιά ν’ αγαπάνε

άραγε πιο πολύ

τους λύκους

ή τους ποιητές;

Τα δόντια

δίνουν τη σκυτάλη

στα χείλη

σε μια κούρσα δίχως αφέτη.

Τα πρόσωπα μεθάνε

με σπέρμα.

Στο βωμό

ούτε σταγόνα αίμα.