για ό,τι έγινα ευθύνομαι εγώ

για ό,τι απέγινα

θα πρέπει να ευθύνονται

και κάποιοι άλλοι

τι ειρωνία χρόνε κι αυτή

εμείς να είμαστε ελάχιστοι

κι Εσύ να λιγοστεύεις

πυγμάχος που μετά τον αγώνα

σωριάζει στ’ αποδυτήρια

τον αφοσιωμένο του φροντιστή

υπό άλλες συνθήκες

το στήθος σου

θα διδασκόταν στα σχολεία

απορώ με το κουράγιο των ζευγαριών

το ίδιο

και με το σθένος των μόνων

ποιο να ‘ναι άραγε

το αντίθετο του σεισμού;

με πούλησες – σε πούλησα

θέλαμε

δεν θέλαμε

σπουδάσαμε τον καπιταλισμό

απ’ τα μέσα

εκτός από τον πλάτανο

δεν εμπιστεύομαι

κανέναν χρονομέτρη

απ’ όλα τα φωνήεντα

ας είμαστε μ’ αυτά

του οργασμού

έχουμε χρόνο – δεν έχουμε

αυτό κι αν είναι κέρμα

Από τη συλλογή ”χαρτάκια”, εκδόσεις Πανοπτικόν.