Κεφάλια δίχως φωτιές.
Τι αφόρητη φύση.
Διαστολή στη μετάγγιση.
Η λερναία σιωπή
τάισε στη φωτιά
καθετί αγαπημένο,
τη μοναξιά ν’ ατροφήσει
και να κρύψει από τους πολλούς
τη σκέψη που
καψαλίζει το μυαλό.
Πίσω από τον καπνό,
διακρίνω εσένα.
Να καις.

Το ποίημα αυτό προέκυψε μετά από συλλογική γραφή μέσω της αλληλουχίας ηλεκτρονικών μηνυμάτων 7 ατόμων στο πλαίσιο της ”Ομαδο-ποίησης”. Η παραπάνω εικόνα αποτέλεσε το αρχικό ερέθισμα για όλους· η έμπνευση.