μπροστά στο πλυντήριο
αποσβολωμένη για ώρες
σα να βλέπει τηλεόραση
περιμένει να τελειώσει η πλύση

 μόνη φαντασίωση
να πηδήξει μέσα στον κάδο
και να περιστραφεί
στην αγκαλιά του ατελείωτα
κι από το αργό πρόγραμμα πιο πέρα 

ένας σωρός από άπλυτα
- η ζωή της -
να τον κουβαλά παντού
σα δύσοσμη καμπούρα στην πλάτη

 πριν ξεχειλίσει το νερό
αγγίζω τα κύματα
μέσ’ από το φινιστρίνι
κι αναποδογυρισμένη
βλέπω τη δίνη να υποχωρεί

 λαθρεπιβάτης σε πλυντήριο-βαπόρι
σε μια θάλασσα από άπλυτα
γυρνώ από τον εαυτό μου γύρω
ασταμάτητα. 

Στην προηγούμενη ζωή μου
ήμουν σίγουρα κάλτσα.

Κάτια Γούσια