Εν αρχή είναι η αρχή. Και γιατί να μην είναι; Γιατί δηλαδή, τι έχει να ζηλέψει από οτιδήποτε άλλο; Από ένα τέλος, λόγου χάρη. Εύκολο να αποδειχθεί, απλοϊκός ο συλλογισμός, αφού χωρίς αρχή δεν μπορεί να υπάρξει ούτε και τέλος. Η αλήθεια είναι πως το αιωνίως ριγμένο τέλος κάτι πολύ κακό θα έκανε για να βρίσκεται συνεχώς σ΄ αυτή τη δεινή θέση. Αν και τελευταία ακούγεται πως έχει βάλει κάθε δυνατό μέσο για ευνοϊκή μετάθεση στην κόλαση, αρκεί να ξεφύγει από την ολοστρόγγυλή του μοίρα, που συνεχώς κάνει κύκλους.

Το πρόβλημα όμως είναι αλλού. Και σ΄ αυτό το σημείο, από την αρχή κιόλας, ο αρθογράφος νιώθει την ανάγκη να κολυμπήσει λίγο πιο βαθιά και όχι να πλατσουρίσει έξω έξω. Υπάρχει ένας μύθος ή σωστότερα μια παρεξήγηση γύρω από το όνομα της αρχής που καλό θα ήταν να αποκατασταθεί από τούτο εδώ το άρθρο. Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα, που λένε, και επειδή η δική μας αρχή όχι μόνο έχει και τα δυο της μάτια, αλλά δεν υπάρχει ίχνος μυωπίας, πρεσβυωπίας ή καταρράκτη πάνω της, καλό θα ήταν να ξαναγράψουμε το όνομά της με φωτεινά γραμματάκια σαν την παλιά ΕΒΓΑ της γειτονιάς.

Η αρχή, καθώς λέγεται, είναι το ήμισυ του παντός. Η παρεξήγηση της παρεξήγησης, η μητέρα όλων των παρεξηγήσεων κι εδώ που τα λέμε σκέτη βεντέτα θα μπορούσε να προκύψει από ένα τέτοιο ψέμα. Ευτυχώς όμως που η καταγωγή της αρχής και από τα δύο σόγια δεν κρατάει από Κρήτη μεριά, οπότε το γλιτώσαμε το φονικό. Ποιος, λοιπόν, ορίζει το όλο, τα πάντα, την ακέραιη μονάδα, από τα οποία η αρχή διεκδικεί με δάφνες ακριβώς τα μισά; Πρώτο κρατούμενο. Επίσης, πάρα πολλές αρχές του γνωστού φίλου Μήτσου έχουν σαρώσει τα βραβεία από το πρώτο κιόλας λεπτό, πριν καν αγγίξουν μπάλα και με δεδομένο το τελικό αποτέλεσμα. Δεύτερο το κρατούμενο, από το οποίο όμως εξαιρούνται όλες οι πολιτικές αρχές. Η αρχή, το ξεκίνημα όλων των πολιτικών αρχών έγιναν με την επιτυχία στην κωλότσεπη του πανάκριβου παντελονιού τους και κατέληξαν εύκολα να παρκάρουν άκλαυτες στον πάτο της πιο βαθιάς θάλασσας του γνωστού και άγνωστου κόσμου. Το εν λόγω παντελόνι των πολιτικών αρχών, φυσικά, έχει πληρωθεί από άλλους. Τέλος τρίτου κρατουμένου και της παρεξήγησης.

Περίπου, και όχι ακριβώς, σχεδόν πίσω από το μάλλον είναι το σπίτι της αρχής, μέχρι να την καλέσουν για το ξεκίνημά της. Δεν πρόκειται ακριβώς για ένα σπίτι σαν όλα τα άλλα, περισσότερο μοιάζει με μια αβέβαιη γωνιά ενός βρόμικου κελιού μιας φυλακής. Και κάθε φορά που η αρχή βάζει τα καλά της και ετοιμάζεται να πάρει το αποφυλακιστήριό της για τον καθαρό έξω κόσμο, κάποια φωνή ακούγεται από τα διπλανά κελιά… Καλή τύχη σε όλους!

Θωμάς Ιωάννου